woensdag 30 juli 2008

Warm

Ik kan niets schrijven want ik ben gesmolten.

Groeten,
een plasje Sarah

zaterdag 26 juli 2008

Voor Maarten: een stukje over deze zomer

Ik ben er nog altijd niet helemaal uit of ik wel een zomermens ben. Ik bedoel maar, dat zweten en dat tamzakgehalte dat pijlsnel de lucht in schiet, ik weet niet of het wel iets voor mij is. Laat ik het zo zeggen: als het zomer is, denk ik vol heimwee aan Kerstmis en als het december is smacht ik naar lange zonnige dagen. Zoals het een echte Belg betaamt moet ik toch eens goed kunnen zagen, nietwaar? Zolang ik nog een echte Belg kan zijn, that is.
Maar echte Belgen zijn ook zéér plichtsgetrouw en vandaar een stukje over deze zomer voor Maarten. U vraagt, ik draai:

In mijn herinnering zijn de zomervakanties één langgerekte, redelijk saaie boel. Je billen die aan de plastieken tuinstoelen plakken. Binnen in de zetel een boek lezen omdat het te warm is. Wéér barbecue. Vriendinnen die allemaal op vakantie zijn. Oudere zussen die pas na heel lang zagen één spelletje badminton willen meespelen omdat ze het te druk hebben met zonnen/vakantieliefdes/cassetjes van de Ultra Top 40 samenstellen.

Zo vanaf mijn dertiende kwam er een beetje verandering in de zaak. Zwemmen in de Halve Maan en zomerfestivals om zelf (lelijke) vakantieliefjes te scoren. Geen enkele belde ooit terug. Pas na heel veel getreuzel en minstens drie opeenvolgende hittegolven in badpak durven -en zéker niet in bikini zoals nu blijkbaar alle bakvismeisjes- wegens melkfleswit en eerste haartjes op plaatsen waar je ze liever niet had. Als ik het dan toch durfde op één dag zo bruin mogelijk willen worden wat resulteerde in een diep kreeftrood. Daarna wéér niet buitenkomen vanwege te verbrand. Altijd hetzelfde zwarte kleedje. Dat nog extra lekker contrasteerde met mijn witte benen. (Wààrom o waarom was er verdorie geen H&M als ik veertien was?!)

Zo vanaf mijn achttiende, was ik wel bikiniklaar maar toen had ik altijd tweede zit waardoor ik heel goed werd in het overdreven melancholisch naar buiten staren door mijn slaapkamerraam, wensend dat ik toch in de zon kon gaan liggen en niet met mijn neus in de boeken moest zitten. Gecombineerd met vakantiewerk waarvoor ik achtereenvolgens wortelen mocht raspen, sla mocht kuisen of tankstationbroodjes mocht beleggen maakte dat een fantastische zomer, dat begrijpt u ook wel. Wehey!

En deze zomer? Deze zomer is de allereerste waar er ten huize S&S sprake is van een echt terras! Na vier jaar op een appartementje heeft ons krakkemikkig, overwoekerd stadstuintje nog eens drie jaar later plaats geruimd voor een klein maar fijn, gezellig terrasje.
Het is geen tuin met een voetbalveld vol gras of dramatisch uitzicht, maar we zijn er zo gelukkig mee. Er moeten nog een paar muren geverfd worden en je moet meedraaien met de zon, maar bij het eerste straaltje zon kan ik in mijn splinternieuwe ligzetel (thank god for Casa - twintig euro voor mega-ligcomfort!) ploffen. Ik moet gelukkig geen gras afrijden vooraleer ik kan genieten van mijn (ecologisch verantwoorde!) hout. Het enige dat ik moet doen is mezelf een lekker fris glas grenadine inschenken en luieriken. En als er nu één ding is dat ik goed kan...

Als u mij dus zoekt deze zomer, u weet mij te vinden:


dinsdag 22 juli 2008

Voor Octavie: een zelfportret met humor


Een opdrachtje voor Octavie ter ere van de Fantastische Feestmaand.
En het is zelfs een beetje in Sarah-meets-Octaviestijl getekend :o)

vrijdag 18 juli 2008

Aah... la vie, c'est bon

Tijdens mijn zelfverklaarde Fantastische Feestmaand schotel ik u taartpunten van feestelijke stukjes tekst voor. Als het maar over verjaardagsherinneringen, feestjes en vreugdevolle momenten gaat. Of verzoekjes natuurlijk. En die kan u nog altijd droppen bij de post "Vier-en".


Vijf uur en half heen met de Thalys, bijna twaalf uur terug met de auto maar tussenin: twee en een halve heerlijke dag vol stralende zon, golvende oceaan, kriebelzand, mojito fraises en een hele bijzondere Vriendschapsband die zelfs het piepkleine appartementje-met-zalig-terras heeft overleefd. And it was worth every second!

Wel bizar om daar tegelijk Duizend Schitterende Zonnen , het boek van Khaled Hosseini, te lezen. Te beseffen dat het niet zo vanzelfsprekend is dat ik daar in bikini op het zand lig te niksen. Dat mijn twee compagnons zelf kunnen kiezen welke jongen ze leuk vinden. Dat ik gewoon pintjes kan drinken en de enige die daartegen protesteert is mijn maag. Dat ik mezelf op straat kan vertonen zónder burka en mannelijk familielid. Dat ik -onder andere met een supertoffe Renault Kangoo- mag autorijden. Dat studeren evident is. Dat niemand mij slaat. Enzoverder. Enzovoort.

Zelfs nu ik weer thuis ben word ik overspoeld door zoveel geluk. Het geluk in dit bevoorrechte, fantastische maar piepkleine deeltje van de wereld geboren te worden. Het geluk dat ik haal uit de wetenschap dat mijn lief in Berlijn/Polen is en er een hele leuke tijd heeft, maar dat we zondag weer blij als een kind gaan zijn als we weer samen zijn. Dat we ook een leuke tijd kunnen hebben zonder elkaar. Dat we mekaar een leuke tijd gunnen in the first place. En dat ik zo'n geweldige vrienden heb om zo'n liefloze tijd mee door te brengen, ofcourse.

Enfin, u snapt het wel. Het was een prachtreisje.

zondag 13 juli 2008

De mazzel


Even een paar dagen naar het zuiden van Frankrijk. Toedeloe!

vrijdag 11 juli 2008

A walk down memory lane

Tijdens mijn zelfverklaarde Fantastische Feestmaand schotel ik u taartpunten van feestelijke stukjes tekst voor. Als het maar over verjaardagsherinneringen, feestjes en vreugdevolle momenten gaat. Of verzoekjes natuurlijk. En die kan u nog altijd droppen bij de post "Vier-en".

Als ik foto's begin te zoeken over feestelijke gebeurtenissen in mijn leven, moet ik constateren dat er bijna geen foto's van mij te vinden zijn. U kent dat wel, vierde in de rij, been there done that. Vergeleken met de geyoutubede/ gephotoshopte/ gemyspacete/ gefacebookte kinderen van 2008 helaas een magere oogst. Maar er waren toch een paar slimme mensen die mijn jeugd op de gevoelige plaat hebben vastgelegd. U weet wel, voor als ik rijk en beroemd ben later. Géld dat dat gaat opbrengen!

Klik op de foto's voor groter.

Mijn doopsel. Niet dat ik me er veel van herinner maar hoe heerlijk is die geelachtige schijn op de jaren tachtig-foto's!

1 jaar. Als u nu denkt dat dat óns interieur was, think again. Ten eerste hadden wij bijlange niet zoveel geld voor zo'n interieur, en ten tweede was het feestje bij ene Slavische Tadinka, een vriendin uit het dorpje waar wij toen nog woonden. Of misschien is 'de twee straten waar wij toen nog woonden' een betere term. O ja en natuurlijk was mijn hippe moeder niet into bloemetjesbehang en eiken meubelen maar wel fervent aanhangster van grote glazen oranje bolvormige lampen en zeer strak sixties design.

Mijn eerste communie. Ik ben dat meisje met.. of nee, raadt u zelf maar wie ik ben. Het zal vast niet zo moeilijk zijn.


Dít was ons interieur. Dat kwam -helaas- na het hele strakke sixties-design. Maar dat waren omstandigheden en laat ik het daar nu maar even niet over hebben.
Laat ik het maar even over deze foto hebben. Geen echte feestdag, maar toch een Heuglijke Herinnering. Dit was namelijk één van die opdrachtjes die Henny Miniplaybackshow Huisman je op het einde (of was het aan het begin?) van de show altijd gaf. En deze opdracht was: neem twee singles (jaaa, dames en heren, dat bestond toen nog, dat lag toen nog heel gewoon in de huiskamer) en steek je oren door het gaatje. Lachen. Làchen!
Daar namen ze dan wél foto's van.

PS: hoewel (je haar) creperen heel erg in was in de eighties is het niet mijn haar dat zo hoog lijkt te zijn. Het is het kapsel van mijn moeder die naast me zit dat er bovenuit torent. Had ze haar prachtige lange haar (zie foto 1) afgeknipt en er een bloody permanent in laten draaien. O ja en let u ook op mijn fantastische jeans. Jaaa. Wij ruleden in de 80s!

maandag 7 juli 2008

Love and marriage

Tijdens mijn zelfverklaarde Fantastische Feestmaand schotel ik u taartpunten van feestelijke stukjes tekst voor. Als het maar over verjaardagsherinneringen, feestjes en vreugdevolle momenten gaat. Of verzoekjes natuurlijk. En die kan u nog altijd droppen bij de post "Vier-en".


voorkant / achterkant
klik voor groter

Zaterdag mochten wij bij het trouwfeest van Joris en Katrien zijn en het was een hele geslaagde dag! Hierboven ons cadeautje (de tekstballonnetjes hebben we later nog ingevuld).

Trouwens, nu ik erover nadenk, die tekst van dat liedje "Love and Marriage", wat is me dat eigenlijk. Love and marriage, go together like a horse and carriage. Boy, iémand moet toen echt een topdag gehad hebben wat copywriting betreft.

vrijdag 4 juli 2008

Plastic, c'est chique

Tijdens mijn zelfverklaarde Fantastische Feestmaand schotel ik u taartpunten van feestelijke stukjes tekst voor. Als het maar over verjaardagsherinneringen, feestjes en vreugdevolle momenten gaat. Of verzoekjes natuurlijk. En die kan u nog altijd droppen bij de post hieronder.

Eergisteren naar de natte droom van alle jongens met puberdons op hun bovenlip en krakende zakdoeken naast hun bed geweest: het P-badpakkenfeest.

Vraag me niet hoe ik daar beland ben, maar het komt er eigenlijk op neer dat ik dacht: “Waarom niet?” en “Dan heb ik dat toch ook eens meegemaakt.” en ook nog “Gratis champagne? Als het écht moet dan..”.

Dus ging ik met N. en M. en K. naar de Noxx. Waar we een gouden glitterbandje om onze pols gedraaid kregen. Hoera, dit was ons ticket to P-heaven. De toegang tot de VIP-ruimte. Ja, dat leest u goed. Very Important Persoontje. Ik dus he.
Samen met ongeveer 90% van de rest van de aanwezigen. De zaal met de betalende N.S.I.P. (Not So Important People) was een beetje zielig leeg.

Nee, in de V.I.P.-zaal moest je wezen:
Gratis drank! (als je het ervoor over had om twintig minuten te wachten tot de ene (!) ober klaar was om je bestelling op te nemen)
Bekende Vlamingen! (of mensen die dàchten dat ze dat waren of vonden dat ze dat tenminste zouden moeten zijn)
Fotografen! (in alle formaten – hell, er waren volgens mij meer fotografen dan V.I.P.s en N.S.I.P.s samen!)
Vieze geile mannetjes! (lekker dik en zweterig, hun tong net niet uit hun mond).

Brr. Zelden zoveel plastieken bimbo’s, gluiperds, opgespoten tieten en ongelóóófelijk hoge hakken bij elkaar gezien. Maar ik ben dan ook niks gewoon. Hoewel ik toch een iets decadenter feestje had verwacht. Zo eentje waarbij kleffe kerels de flessen champagne laten aanrukken (excuse my french) en ze rechtstreeks bij de barbiepoppen naar binnen gieten om vervolgens samen naar de spiegeltenttoiletten te gaan voor een lijntje coke en wat good old gerampetamp.

Nee, dat was het dus niet. Niet goed voor siliconenborsten, denk ik, dat gerampetamp.

woensdag 2 juli 2008

Vier-en!

Julimaand = feestmaand want sarahzegthallo wordt deze maand vier!

Zoveel jaar is het geleden dat ik het eerste tekstje postte, toen nog bijna niemand meelas. En zoveel jaar gooi ik al mijn diepste gedachtekronkels zomaar online, voor jullie, lieve lezertjes. Met heel veel plezier!

Bij feest hoort natuurlijk taart, maar omdat dat praktisch nogal moeilijk realiseerbaar is, verwen ik jullie deze maand met allerlei feestelijke stukjes. Taartpunten van tekst.

In tussentijd is het tijd voor wat interactie, dacht ik zo. Mijn moment om eens nieuwsgierig te zijn naar jullie. Voor wat hoort wat, vindt u ook niet? Dus, allerliefste lezer, hier komt de Vrolijke Verjaardag Vragenronde:

1- wie bent u, hoe komt u hier en komt u hier vaak?
2- wat is het stomste dat u al ooit gedaan heeft?
(ik mag toch ook wel eens lachen zeker!)
3- wat wil u hier wel eens lezen/zien tijdens de Fantastische Feestmaand?

Vooruit, ook u daar, anonieme lezer, laat maar eens van u horen! Ik ben alvast héél benieuwd.

En wat mij betreft: op naar de vijf!