vrijdag 30 maart 2007

Het Vreemde Toilet Syndroom (niet lezen tijdens het eten)

Tijdens mijn fameuze snowboardvakantie hebben we het er vaak over gehad: het Vreemde Toilet Syndroom. (Jongens, dit belooft weer een smakelijk stukje te worden, maar ik ga nu ook “mijne kak niet intrekken” he.)

Geen van mijn medereizigers had er last van (of wel, ééntje, maar die is er vanaf geraakt halverwege de reis), ik daarentegen… Het lukt me gewoon niet, op een vreemd toilet. Of toch moeilijk.

Vreemde toiletten moeten voor mij namelijk aan bepaalde voorwaarden voldoen vooraleer ik er nog maar aan dénk om ze te gebruiken.
Eén, het hokje moet volledig afgesloten zijn. Twee, er mag niet teveel passage zijn vlak buiten het hokje. Ten derde, er moeten een wc-borstel, luchtverfrisser en voldoende toiletpapier voorradig zijn. En last but not least, de nood moet hoog zijn, want … nou ja… het lùkt me gewoon niet op commando.

Niet dat ik dan een week niet naar het toilet kan gaan, maar laat ons zeggen dat het toch een bijna constante, sluimerende factor is tijdens de reis. Uitkijken naar een geschikt toilet en enkel indien het voldoet aan al bovenstaande voorwaarden, sla ik mijn slag. Als ik dan een wc goedkeur, is de kans groot dat ik mij elke dag naar hetzelfde etablissement (restaurant, café…) begeef voor het lozen van een grote boodschap.

Stom he.

maandag 26 maart 2007

Op een dag als deze

… zet ik er een punt achter. Full stop.
Ik ben naar mijn bazen gegaan, zei “salut en de kost, trekt uwe plan!” en ik trok gewoon de deur achter me dicht. Zalig! Laat die bureaucraatjes maar zweten achter hun stoffige bureaus, de zon schijnt op mijn gezicht en ik ben weg... weg!
Ik nam mijn knapzak, zo’n rode met witte bolletjes natuurlijk, en ik ben gewoon vertrokken.
Verre horizonten worden binnenkort door mij ontdekt. Wereld, ik kom eraan!

Ik ga naar Frankrijk misschien, of naar Andalucia, wat maakt het uit. Misschien pak ik het eerste het beste vliegtuig wel. Ik ga waar de dag me brengt en ik stuur af en toe een kaartje naar huis.

Terwijl ik aan een lichtjes bedwelmende cocktail lig te nippen, midden in een appelblauwzeegroene zee, denk ik soms nog eens aan de achterblijvers. Maar dat duurt meestal niet lang. Ik vertrek maar weer ‘ns voor m’n dagelijkse strandwandeling van zo’n duizend kilometer.

Op zoek gaan naar een nieuw zomerkleedje hoeft ook al niet: twee kokosnoten en mijn bikinibroekje will do the trick.

Mijn gsm en mijn agenda heb ik al lang niet meer nodig, tijd is onbelangrijk hier. Werken is ook overbodig, want het fruit pluk ik zo van de bomen en het drinken kost echt bijna niets. Ik eet een heerlijke tortilla uit het vuistje, liggend in mijn hangmàààààààààt.

Oeps. Iemand heeft me eruit geduwd, uit mijn hangmat. Het is mijn baas.
Terug aan het werk? Maatregelen? Schandalig? Onverantwoord?

Zucht. Back to work I guess.

woensdag 21 maart 2007

Souveniertjes voor iedereen!

Dag lieve lezers van me!

Ik ben terug! En zoals het een goede reizigster betaamt, heb ik voor iedereen een souveniertje meegebracht, kies maar uit. Weg is weg!

- een gebarsten pols, prachtexemplaar, met op maat gemaakte 'soft cast' (plastieken gips), inclusief stinkende 'handschoen' onder de gips: tof cadeau!

- twee dagen ziekteverlof met volgende symptomen: zo goed als géén stem meer, keelpijn, oorpijn, gezwollen klieren en héél veel snot: topperrrrrrr van de maand!

- twee paar gestolen ski's: daar ben je op zich niet veel mee als souvenir, but hey, it makes a good story! we hebben de pikkedieven in het holst van de nacht zien weglopen, maar wie stelt zich daar vragen bij? wie weet waren ze wel onderweg naar een nachtelijke skipartij? of gingen ze terug naar huis en waren ze aan het inpakken? wel vreemd dat ze dan over een heel moeilijk heuveltje klommen met die ski's, maar om vier uur 's nachts staat een mens daar niet bij stil.

- een toffe vriendengroep uit het Gentse: "vree wijze hasten" die zelfs een danske konden placeren: een aanrader!

- hele dure pintjes: zonde van het geld, maar smàken dat dat kan! heerlijk!

- een resem blauwe plekken en één pijnlijk staartbeentje: ha! eindelijk nog eens alle spieren van je lichaam voelen! spieren waarvan je al lang niet meer wist dat ze bestonden. en dan dat staartbeentje! zitten? vergeet het maar! uniek presentje voor het thuisfront!

- twee franstalige snowboardleraars die Engels proberen te praten: "keep zee boedy straight!": hilaaries!

- een hééééééle grote groep 'Ollanders: gratis bij eender welk bovenstaand souvenir! jawel, niet tegenstribbelen, hartstikke leuk, die krijg je van het huis, nee joh, geen probleem!

Verder, lieve lezertjes, is er één souvenir dat je niet meekrijgt. En dat zijn mijn toch wel onvergetelijke herinneringen!

  • Met W. botsen tegen twee andere meisjes, toevallig ook eentje met een gips, en je excuseren, tot je doorhebt dat je tegen de spiegel aan het praten bent.
  • Toch doorzetten met de lessen met M. tot het écht niet meer ging en lachen en huilen om de snowboardleraren.
  • Tot in de late uurtjes onnozel doen op café (de Revue dan nog, jaja, van dezelfde als in T-city, alleen was het hier véél toffer).
  • Met K. musicals verzinnen (moet ik je vertellen dat hij het grootste deel hiervan voor zijn rekening mocht nemen ;).
  • Op de terugweg meekelen met Rrrrrobbie en plannen smeden voor een Belgische supersterren-rehab, met de échte goeie dingen des levens: weekendje Ardennen met vrienden, Kolonisten spelen, een goeie wandeling maken, lachen, lekker eten...

    Jaja wij worden rijk hoor! Maar, hey, dat zijn we eigenlijk al.

PS: trouwens: de foto van hier beneden? Serieus gephotoshopt!

vrijdag 9 maart 2007

Snowboarden

En wel hier.

Als dat maar goed afloopt!

donderdag 1 maart 2007

Limerick 3

Helemaal in lijn met de vorige post en wegens succes herhaald: de limerick!

Er was eens een juffrouw uit Schoten
_____________________
_______
_______
_____________________

"die vond heel de wereld echt klote"?
"die wilde een man met een grote"?
"die hield echt enorm veel van boten"?
"die wilde haar meubels verloten"?

Aanvullen maar!